Sessiz sessiz tırmaladın beynimi bu gece. Aman konuş, aman destek ol...yok anacım, tüm kalplerden çekiliyorum artık. Bencil olmayı tercih ediyorum evet. Eğer insanlar tercihleriyle yaşıyor ve mutlu oluyorsa, bencil olmayı ve mutlu olmayı seçiyorum...Bunun önünde kim olursa yıkıp geçmeye razıyım ama anladım ki ben tek başıma ölüme gidiyorum. Sen de anla bunu. Anla ve beni, insanları anlamaya çalışmam için zorlama. İnsanları teskin etmeye çalışmam için beni dürtükleme. Sessiz kalayım, umurumda olmasın hiçbir şey. Bir de böyle deneyelim. En büyük kazığımızı, en çok destek olduğumuz, hatta yoktan birşeyler haline getirdiğimiz insanlar tarafından yemedik mi???
O zaman ne yapıyoruz egocum. Artık kendi halimizde, her şeyden kendimizi soyutlarcasına, sadece ama sadece ve yapabiliyorsak 'gerçekten' BENCİL olmaya çalışacağız. Çünkü, bir şeyleri biz istediğimiz için yaparsak, geriye dönüp baktığımızda ne birinin bize minnet borcu olur, ne de yaptığımızı iyilik olarak gördüğümüz için karşılığını sevgi ve şevkat olarak almayı bekleriz. İşte bugünü de milat say egocum...Bugün senin benimle en zıtlaştığın hususlardan birini yaşadığımız gündü. Artık gün bitti, gece bitmek üzere ve vardığımız muhteşem mutabakat ile sabahı bekliyorum heyecanla. Yarın dünden güzel olacak biliyorum :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder