Beni Götür Buralardan Yüreğim

Hayata dönmek istiyorum. Bir yerden tutunuyorum umutlarıma ama olmuyor. Canım o kadar acımış ki, gözyaşlarım yetmez diye başlayamıyorum ağlamaya. gözümün yaşını gırtlağımda eritiyorum. Tükenmeden yürümeye devam etmeye çalışıyorum son gaz. Ne kadar başarılı olacağım konusunda önümü görebileceğim hiç bir veri yok elimde. Sadece hep yek atıp duruyorum, geçen zamanın karşısında. Ne zaman hapsolacam yalnızlığıma bilmiyorum. Beni en çok korkutan ihtimal bu. Bir yandan, bu hüznün içinde boğulurken bir yandan bana bu hüznü yaşatan insanı affedememek gibi ağır bir yükü omuzladım.

Şuanda gözyaşlarım sırasını savmış teyakkuzda bekliyor. Bense çıkmamaları için onları mutlu etmeye çalışıyorum adeta. Mutlu  olsunlar, mutlu mesut sakin sakin otursunlar işte. Bu höküreyerek ağlama isteği de ne canım aaa!!! Ayrıca ne için ağlıyorum ki...yok hayır köpek gibi davranılmak mı hoş yani...ne için ağlıyorum...buldum!!!özlüyorum...ama biliyorum ki dünyalar kadar özlesem de bir daha yüzünü görmeme ihtimalini arkama alarak sırtımı döndüm bu sefer. Kim aramış, neden aramış, ne zaman aramış umrumda değil. Olamıyor maalesef. Zaten hayatımda artık yok ve o yokmuş gibi devam ediyorum, hep de öyle olacak. İçim uğradığım haksızlığa kan ağlasa da bu gücü nerden mi buluyorum...EGOM sağolsun...ilk kez ara ara özle özle baskılarını kendinde sakladı. Beni anladı galiba. Ben de onu anladığım için umutlarımı yok ettim. Şimdi gelişine vole vuruyorum hayata...güzel bir orta gelirse rövöşata bile çekerim kim bilir ;)
                                           Terkedilen dertli kadın v.02
             (Hayal ürünüdür. Empatik beyin ürünüdür)