Gitmeliydim!!!...Bu kocaman boşluktan kurtulmalı ve kaybettiğimi benliğimi bulmalıydım. Gideceğim yer, ne kadar ıssız ve sakin olursa, o kadar kendimi dinleyebilir ve o kadar kendi içimdeki yangının nereden çıktığını çözümleyebilirdim...Yanıyordum. Alev alev yanıyordum ve kimse bunu görmüyordu.
Öncelikle nereye gitmem gerektiğine karar vermem gerekiyordu ki bunu gün içindeki mesai saatlerimde az çok belirlemiştim ama şimdi emindim. İzmir'e gidecektim. Karşıma çıkan ilk otelden rezervasyonumu yaptırdım. Geceliğinin ne kadar olduğu, otelin özellikleri, otelin yeri umrumda değildi...uçak biletlerimi alma işlemim bir saat sürdü. Artık yolculuğa hazırdım. Gidiyordum. Arkamda kimi bıraktığımdan ya da bırakmadığımdan bile emin değildim. Zaten hiçbir şeyden emin değildim ben. Nasıl emin olabilirdim ki! kapkaranlık bir girdaba itilmiştim. Bir belirsizlik denizinde boğulmak üzereydim. Kaçıyordum işte! Herşeyden, herkesten kaçıyor, kendime koşuyordum!...
İçimin yangını her gün biraz daha artarken, bulmaya çalıştığım her kaçış yoluna sarılmıştım...falcılar, kitaplar, eğlenceler, müzik, yeni yeni insanlar...Ama bir insan kendinden kaçabilir miydi?...hayır...ben de kaçamadım işte. Kaçmaya çalıştığım her anda biraz daha tutsak oldum kendime. Egomun beni devamlı çimdirdiğini bugün farkettim. Git diyordu! Git...sadece Git!!!
İlk defa gözüm kapalı bir şekilde onu dinledim...sonu, sonuçları umrumda değildi. Aslında artık hiçbir şey umrumda değildi...Beni bu yola çıkartan da umursanmamak değil miydi...Artık yapabileceğim tek şey, kaybettiğim benliğimi, karanlık kuyudan çekip çıkarmak olacaktı. Bunun için ödemem gereken tüm bedelleri ödemeye hazırdım. Zira, benliğim olmadan daha fazla nefes alamıyordum ve insanların benliksiz bir insanın canını acıtmak konusunda daha kararlı olduklarının farkına varmam, bu kararı almamda birincil etken olmuştu...
Gidiyordum...dönmemeyi isteyerek, döneceğimi bilerek ama dönmeyecekmiş gibi kendimi bulmaya gidiyordum. Tek başıma ayakta durmayı öğrenmeye gidiyordum. Kendime yetebileceğimi keşfetmeye gidiyordum. Kendimi bulup, tamamlanmaya gidiyordum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder