Gidiyorum demedi giderken. Çok garip ama görüşürüz dedi. Ben de aylarca görüşeceğimiz günü beklemiştim :). Sonradan ayrılmaya cesaret edemediği için görüşürüz demiş olduğu itirafı döküldü dudaklarından. Tüm geçmişimi adadığım insanla, bana tüm varlığını adamış, bu dünyada beni karşılıksız sevebilen tek kişi arasındaki hüzün geçişini çok ağır yaşamışım. Şuan farkediyorum da, ben aslında o sene hiç yaşamamışım...
Yaşamadığınız her gün bir kez daha ölür müsünüz?...ben öldüm. Her ölüşümde biraz daha zorlandım. Ayağa kalkmanı ne sağladı diye bir soru duyuyorum sol kulağımda. Bilmiyorum...cevap tam olarak bu aslında, nasıl ayağa kalktığımı bilmiyorum. Fakat bugün, o kadar da ayaklanamadığımı farkettim. Ömrüm dediğimin ömrümden çaldıklarını tamamlamaya çalıştığım kısacık zaman diliminde, yerine koyduklarım bir kez daha çalınırsa, toparlanamayacağımı farkettim.
O dönemler egomla çok takıştık. En kavgalı olduğumuz dönemdi. Ben ne yapsam, kollarını bağlayıp, yüreğimin kuytu bir köşesine çömer ve çocuk gibi ben demedim mi diyeceği dakikaları beklerdi adeta. Hep de haklı çıktı.
Haklı çıkmalarından nefret ediyorum. Ama hep haklı çıktı. Meğer, susturmak gereken bir ses olarak algılamışım onu hep. O ise hep %1'lik ihtimalin aslında o kadar küçük bir ihtimal olmadığını hatırlatırdı bana. Yine haklı çıktı.
Terkedilen dertli kadın v.01
(Hayal ürünüdür. Empatik beyin ürünüdür)
Terkedilen dertli kadın v.01
(Hayal ürünüdür. Empatik beyin ürünüdür)
